Author: visaza_effects

ในตอนนี้เราจะได้ยินชื่อยา ฟาวิพิราเวียร์ ออกมาตามสื่อต่างๆ โดยยาตัวนี้ใช้ในการรักษาผู้ป่วยโควิด – 19 เมื่อวันที่ 3 พ.ค. พล.ต.อ.อัศวิน ขวัญเมือง ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร เปิดเผยว่า กทม.จัดซื้อยาต้ายไวรัสชนิดนี้มาได้ 50,000 เม็ด และได้รับพระราชทานจากสมเด็จพระเจ้าน้องนางเธอ เจ้าฟ้าฯ กรมพระศรีสวางควัฒน วรขัตติยราชนารี อีก 50,000 เม็ด รวมเป็น 100,000 เม็ด

เมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา กทม. มีแนวคิดที่จะให้ยาชนิดนี้แก่ผู้ป่วยระดับสีเขียว (ผู้ป่วยติดเชื้อที่ไม่มีอาการหรืออาการน้อยมาก) ที่เข้ามากักตัวที่โรงพยาบาลสนามตั้งแต่วันแรกทุกคน ๆ ละ 50 เม็ด ซึ่งทำให้แพทย์หลายคนออกมาแสดงความกังวลถึงความจำเป็นและอาจก่อให้เกิดภาวะดื้อยา

ท้ายที่สุดหลังจากมีการหารือร่วมกับกลุ่มแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ก็มีการสรุปว่าผู้ป่วยระดับสีเขียวจะได้รับยาชนิดนี้ก็ต่อเมื่อเข้าเกณฑ์การประเมินของแพทย์ คือ เป็นผู้ป่วยที่มีปริมาณไวรัสในร่างกายมากกว่าผู้อื่นและเสี่ยงต่อการลุกลามของโรค ซึ่งเชื่อว่ากลุ่มคนเหล่านี้หากได้รับยาตั้งแต่แรกและรักษาต่อเนื่องเป็นระยะเวลา 5-10 วัน จะช่วยป้องกันไม่ให้อาการทรุดลงจนกลายเป็นผู้ป่วยระดับสีเหลืองหรือสีแดง

ล่าสุด กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุขออกมาระบุว่า ยังไม่แนะนำให้ใช้ยาฟาร์วิพิราเวียร์สำหรับผู้ติดเชื้อโควิด-19 ที่ไม่มีอาการ ยกเว้นผู้ที่มีโรคร่วม และ/หรือมีปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญ โดยให้เหตุผลว่ายังมีข้อมูลสนับสนุนทางวิชาการไม่เพียงพอที่ยืนยันถึงประโยชน์ของการให้ยาโดยเร็วตั้งแต่ยังไม่มีอาการ

ในยุคสมัยที่เริ่มเปลี่ยนไปตามกาลเวลานั้นทุกอย่างมันดูดีและดูพัฒนาการไปมากและในการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยนั้นในปัจจุบันนั้นพบว่า คนไทยที่มีอายุ 40 ปีขึ้นไปนั้นมีสภาวะการเป็นโรคเบาหวานมากเมื่ออายุมากขึ้นความเสื่อมในระบบต่าง ๆ ของร่างกายย่อมตามมา ไม่ว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า โรคสมองเสื่อม กายภาพกล้ามเนื้อและมวลกระดูกลดลง  การเผาผลาญลดลง ส่งผลให้ผู้สูงวัยมีโอกาสเป็นโรคเบาหวานเพิ่มขึ้น มีโอกาสเกิดโรคความดันโลหิตสูง โรคหลอดเลือดหัวใจ และโรคหลอดเลือดสมองอุดตันได้มากกว่าคนอายุน้อยที่เป็นโรคเบาหวาน    

ในทางกลับกันโรคเบาหวานที่คุมไม่ดีในผู้สูงวัยก็ส่งผลให้ร่างกายเสื่อมถอยมากกว่าผู้สูงวัยที่ไม่เป็นโรคเบาหวาน และส่งผลให้การได้ยินลดลง เกิดโรคต้อหิน ต้อกระจก และจอประสาทตาเสื่อม รวมถึงส่งผลต่อสมอง ทำให้การรับรู้ ความเข้าใจ และความจำลดลง

---

การรักษาเบาหวานในผู้สูงวัย

ปัจจุบันการรักษาโรคเบาหวานมีการพัฒนาทั้งตัวยารักษาและการนำเทคโนโลยีใหม่เข้ามาใช้ในการรักษา ทำให้ผู้สูงวัยสามารถดูแลรักษาโรคเบาหวานได้ดีขึ้น ส่งผลให้ลดการเสื่อมถอยและลดภาวะแทรกซ้อนจากโรคเบาหวานได้ดี

การรักษาควรเริ่มต้นจากการร่วมวางแผนการรักษาด้วยกัน ทั้งผู้สูงวัยที่เป็นโรคเบาหวาน ลูกหลาน และคนดูแล รวมถึงแพทย์เฉพาะทางและทีมสหสาขาวิชาชีพมีการกำหนดเป้าหมายในการคุมเบาหวานว่าต้องเข้มงวดมากแค่ไหน ควรมีค่าน้ำตาลสะสมเท่าไร (HbA1c)  อาหารที่เหมาะสมในการรับประทานควรเป็นอย่างไร ตลอดจนการทำแบบประเมินการรับรู้เข้าใจของสมองและภาวะจิตใจ การประเมินการเคลื่อนไหวเพื่อป้องกันการหกล้ม ซึ่งผู้สูงวัยแต่ละคนแต่ละครอบครัวมีสุขภาพร่างกายและรูปแบบการใช้ชีวิตแตกต่างกันจึงควรวางแผนเฉพาะการรักษาเฉพาะบุคคลเพื่อประสิทธิภาพในการรักษา

สิ่งที่ต้องระวังเมื่อรักษาเบาหวานในผู้สูงวัย

การดูแลรักษาเบาหวานในผู้สูงวัย สิ่งที่ต้องระวังมากเป็นพิเศษคือ

• ป้องกันไม่ให้เกิดภาวะน้ำตาลต่ำ เพราะภาวะน้ำตาลต่ำมีผลกระทบทันทีต่อการรับรู้ของสมองและหัวใจ   แต่ในกรณีที่เกิดขึ้นแล้วควรดูแลแก้ไขให้ทันท่วงที โดยรีบรับประทานแป้งหรือน้ำตาลแล้วหลังจากนั้นปรึกษาแพทย์เฉพาะทางเพื่อปรับการรักษาให้เหมาะสม
• เลือกใช้ยาที่มีโอกาสเกิดภาวะน้ำตาลต่ำน้อยเป็นอันดับแรก หากคุมไม่ได้ค่อยเลือกยาที่ลดน้ำตาลได้มากหรือฉีดยาอินซูลิน
• ควบคุมรักษาโรคร่วมอื่น ๆ ให้ดี การดูแลรักษาเบาหวานในผู้สูงวัย นอกจากควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ต้องควบคุมรักษาโรคร่วมอื่น ๆ เช่น โรคความดันโลหิตสูง ไขมันสูง โรคฟันผุ รวมถึงการฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ วัคซีนป้องกันปอดอักเสบติดเชื้อด้วย    

ยาที่ใช้เพื่อรักษาการติดเชื้อแบคทีเรียและเชื้อราในช่องหูรักษาการอักเสบภายในหูชั้นนอก หูชั้นกลางและใช้รักษาการอุดตันของขี้หู

1. ล้างมือให้สะอาด และเช็ดแห้ง
2. ถ้ามีน้ำเหลืองหรือหนอง ควรเช็ดออกด้วยสำลีพันปลายไม้ทุกครั้งก่อนหยอดยา
3. นอนหรือนั่งตะแคงหูข้างที่เป็นขึ้น หยดยาลงไปตามจำนวนที่ระบุ ระวังอย่าให้ปลายหลอดยา แตะถูกหู เพราะจะทำให้ปนเปื้อนฝุ่นสกปรกหรือเชื้อโรคได้
4. อยู่ในท่านั้นประมาณ 15 นาที แล้วจึงเอนศีรษะกลับคืนปกติ ซับน้ำยาที่ไหลจากหูทิ้ง
5. เมื่อเปิดใช้ยาหยอดหูแล้ว ไม่ควรเก็บส่วนที่เหลือไว้นานเกิน 1 เดือน

วันนี้เราจะต้องหันมาใส่ใจกับการใช้ยาไม่ว่าจะยาที่ใช้ในชีวิตประจำวันหรือยาที่ใช้เฉพาะโรค การที่เราจะใช้ยานั้นเราจะต้องสนใจทำตามที่แพทย์สั่งหรืออ่านฉลากก่อนใช้ยาให้ครั่งครัด  ไม่ปล่อยให้ตนเองเป็นหนูทดลองยา ใช้ยาตามโฆษณาเกินความจริง จนอาจก่อให้เกิดโรคอื่นๆ ตามมาอีก ซึ่งต้องอาศัยการเรียนรู้ถึงหลักการใช้ยาให้เข้าใจ จนสามารถปฏิบัติได้จึงจะทำให้ใช้ยาแล้วโรคหาย และปลอดภัยด้วย

หลักการใช้ยามีดังนี้ คือ

1. รู้ชื่อยา

เมื่อใช้ยาใดต้องรู้ชื่อยา ซึ่งต้องเป็นชื่อทางยาไม่ใช่ชื่อการค้า เช่น แอสไพริน พาราเซตามอล ฯลฯ เพราะอาจแพ้หรือเกิดอันตรายจากยา ถ้าไม่รู้ชื่อยาก็ยากแก่การแก้ไขช่วยเหลือให้ทัน และเมื่อแพ้ยานั้นแล้วก็ต้องจดจำชื่อไว้ ไม่ใช่ยานั้นอีก

2. วิธีใช้

คือ ต้องใช้ให้ถูกคน ถูกโรค ถูกทาง ถูกวิธี ถูกเวลา และถูกขนาด

• ถูกคน  โดยดูว่ายาชนิดใด ใช้กับเพศใด วัยใด เช่น ยาคุมกำเนิดสำหรับผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายกิน หรือยาของผู้ใหญ่ก็ไม่ใช่นำไปให้เด็กกิน เป็นต้น
• ถูกโรค เช่น เมื่อปวดหัวก็ต้องกินยาแก้ปวด ลดไข้ (เช่น แอสไพริน หรือ พาราเซตามอล) ไม่ใช่กินยาแก้ปวดท้อง เวลาปวดท้องก็ไม่ใช่กินยาแก้ปวดลดไข้ เป็นต้น
• ถูกทาง เช่น ยากิน (ใช้กิน) ยาเหน็บ (ใช้เหน็บช่องคลอด หรือทวารหนัก) ยาทา (ใช้ทาผิวหนัง) ยาหยอด (ใช้หยอดตาหูและจมูก) ยาพ่น (ใช้พ่นจมูก) ฉีด (ฉีดเข้าหลอดเลือดหรือกล้ามเนื้อ) ทั้งหมดนี้ต้องใช้ให้ถูกต้อ
• ถูกวิธี เช่น ยาลดกรดชนิดเม็ดต้องใช้เคี้ยวก่อนกลืน ยาโรคหัวใจบางอย่างต้องอมใต้ลิ้น ยาแก้ปวดต้องกินหลังอาหารหรือดื่มน้ำตามมากๆ เพราะยาอาจจะระคายเคืองต่อกระเพาะอาหาร ยาน้ำ แขวนตะกอนต้องเขย่าขวดก่อนใช้ เป็นต้น
• ถูกขนาด โดยคำนึงถึงโรคว่า โรคชนิดไหนต้องใช้ยาปริมาณเท่าไร นานเท่าไร ถี่แค่ไหน จึงจะทำให้หายได้ เช่น ยาปฏิชีวนะต้องกินอย่างน้อยประมาณ 5-7 วันติดต่อกัน หลังอาหาร 3 มื้อ และก่อนนอน เป็นต้น  การใช้ยาน้ำที่บอกขนาดเป็นช้อนชา ช้อนโต๊ะ เป็นปัญหาเข้าใจกันผิดๆ เพราะไม่เท่ากับช้อนกาแฟหรือช้อนกินข้าว คือ 1 ช้อนชา เท่ากับ 5 มิลลิลิตร หรือ 1 ช้อนสังกะสีเท่ากับ 1 ช้อนชาครึ่ง 1 ช้อนโต๊ะเท่ากับ 15 มิลลิลิตร เท่ากับ 3 ช้อนชา หรือเท่ากับ 2 ช้อนสังกะสี (ถ้าเป็นไปได้ควรซื้อช้อนหรือถ้วยยาที่บอกขนาดจากร้านขายยามาเก็บไว้ประจำตู้ยา)
• ถูกเวลา เช่น ยาก่อนอาหาร ยาหลังอาหาร ก็ต้องกินตามเวลา เพื่อให้ยาดูดซึมได้ดีที่สุด ลดอาการข้างคียงอื่นๆ ให้ยาออกฤทธิ์ต่อร่างกายได้เหมาะสม
• ยาก่อนอาหาร: ต้องกินก่อนอาหารอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง เพราะยานี้จะดูดซึมได้ดีตอนท้องว่าง ส่วนใหญ่จะเป็นยาปฏิชีวนะ ยกเว้นยาบางตัวที่ระคายเคืองกระเพาะทำให้คลื่นไส้ อาเจียน อาจกินหลังอาหารได้ เช่น เตตร้าซัยคลีน
• ยาหลังอาหาร: ต้องกินหลังอาหาอย่างน้อย 15 นาที เพื่อให้ยาดูดซึมเข้าสู่กระแสเลือดร่วมกับอาหารในลำไส้เล็ก
• ยาระหว่างมื้อ: คือ กินก่อนหรือหลังอาหาร 2 ชั่วโมง ยาที่มักกินระหว่างมื้อ ได้แก่ ยาลดกรดแก้กระเพาะ
• ยาก่อนนอน: มักเป็นยานอนหลับหรือยากล่อมประสาท เพื่อให้คนไข้ได้พักผ่อนเต็มที่แต่ ถ้าคนไข้หลับดีอยู่แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องปลุกให้ตื่นมากินยานอนหลับหรือยากล่อมประสาทอีก
• ยาที่ต้องกินให้ครบระยะเวลา: มักเป็นยาที่ต้องการให้มีปริมาณอยู่มากพอในกระแสเลือดตลอดเวลาเช่น ยาปฏิชีวนะต้องกินติดต่อกันอย่างน้อย 5-7 วัน หรือยาคุมกำเนิดที่ต้องกินวันละ 1 เม็ดก่อนนอนทุกวัน เพื่อให้ระดับฮอร์โมนของยาในร่างกายอยู่ในระดับสม่ำเสมอ
• ยากินเมื่อมีอาการท่านั้น: ยาพวกนี้เป็นยาบรรเทาอาการ เมื่ออาการดีขึ้นก็ไม่จำเป็นต้องกินอีก ได้แก่ยาแก้ปวด ลดไข้ ยาแก้ไอ ยาขับเสมหะ ยาลดน้ำมูก ฯลฯ

3.ข้อห้าม

ข้อห้าม ข้อควรระวังในการใช้ยาแต่ละชนิด ซึ่งอาจดูได้จากฉลาก หรือสอบถามจากผู้รู้ เช่น

• ยาแก้ปวดพวกแอสไพริน ห้ามกินในคนเป็นโรคกระเพาะ หอบหืด โรคเลือดไหลไม่หยุด ไข้เลือดออก
• ยาลดน้ำมูก อาจทำให้เกิดอาการง่วงซึม ไม่ควรขับขี่ยวดยาน หรือทำงานที่เกี่ยวกับเครื่องจักร
• ยาลดกรดต้องไม่ใช่ร่วมกับยาปฏิชีวนะพวกเตตร้าซัยคลีน ยาบำรุงเลือด
• หญิงมีครรภ์ แม่ระยะให้นมลูก และเด็กต้องระมัดระวังในการใช้ยาให้มากขึ้น ยาบางชนิดห้ามใช้เด็ดขาด เพราะจะเป็นอันตรายต่อเด็กได้ เป็นต้น

4. วันหมดอายุ

ยาทุกชนิดมีวันหมดอายุ ยาทั่วไม่ควรเก็บไว้ใช้เกิน 5 ปี ส่วนยาปฏิชีวนะ ให้สังเกตที่ฉลากจะบอกวันหมดอายุ เป็นภาษาอังกฤษ เช่น Expiry Date 6/12/86 (อีก 100 ปี คงจะเป็นภาษาไทย) แสดงว่า ยาหมดอายุ วันที่ 6 เดือนธันวาคม ค.ศ. 1986+543 = พ. ศ. 2529 ไม่ควรใช้ยานั้นหลังวันหมดอายุ นอกจากถ้าเก็บยาไว้ไม่ดี เช่น ในที่อับชื้น ยาอาจเสื่อมสภาพ สังเกตได้จาก สี กลิ่น รส หรือลักษณะภายนอกเปลี่ยนแปลงไป เช่น ชื้น เยิ้ม เหลวเกาะกันแข็งเป็นก้อน มีผลึกวาว กลิ่นน้ำส้ม ต้องทิ้งไป ไม่นำมาใช้อีก เพราะนอกจากรักษาโรคไม่หายแล้ว ยังอาจก่อให้เกิดพิษภัยแก่ร่างกายอีกด้วย

5. ไม่ใช้ตามคำโฆษณาโดยไม่ศึกษา

การใช้ยาใช่ใช้ยาตามคำโฆษณา เพราะโฆษณามักพูดแต่สรรพคุณด้านดีต่างๆ นานา ทำให้ไม่ได้ข้อมูลที่แท้จริง นอกจากนั้นเมื่อใช้แล้วอาจไม่ได้ผล สิ้นเปลืองเงินทองและอาจเกิดโรคอื่นๆ ตามมาอีก

ส่วนใหญ่ปัญหาของการกินยาเกินขนาดนั้นผู้ป่วยได้รับสารเข้าสู่ร่างกายในปริมาณมากเกินไป ทั้งจากการได้รับยาตามที่แพทย์สั่ง ใช้ยาที่หาซื้อได้ทั่วไป และการใช้สารเสพติด ซึ่งอาจเกิดขึ้นโดยตั้งใจหรือไม่ก็ได้ การกินยาเกินขนาดอาจทำให้เกิดอันตรายต่อร่างกายหรือเสี่ยงเสียชีวิตได้ ดังนั้น หากกินยาเกินขนาด ผู้ป่วยต้องรีบเข้ารับการรักษาจากแพทย์ทันที

อาการของการกินยาเกินขนาด

การกินยาเกินขนาดสามารถส่งผลต่อสุขภาพร่างกายได้ทุกระบบ โดยความรุนแรงของอาการขึ้นอยู่กับชนิดของยา ปริมาณยาที่กินเข้าไป รวมถึงประวัติทางการแพทย์และสุขภาพของตัวผู้ป่วยด้วย

ตัวอย่างอาการที่อาจพบจากการกินยาเกินขนาด ได้แก่

• คลื่นไส้อาเจียน
• ปวดท้อง ท้องเสีย
• ตัวเย็นและมีเหงื่อออก หรือตัวร้อนและผิวแห้ง
• ง่วงซึม หมดสติ
• สับสน กระสับกระส่าย ก้าวร้าว
• รูม่านตาขยาย
• สัญญาณชีพผิดปกติ โดยมีอุณหภูมิร่างกาย ชีพจร ความดันโลหิต และอัตราการหายใจเปลี่ยนแปลงไป
• มีปัญหาในการหายใจ เช่น หายใจไม่อิ่ม หายใจถี่ หรือหายใจช้า เป็นต้น
• มีอาการหลงผิดหรือเห็นภาพหลอน
• เดินลำบาก ตัวสั่น หรือชัก

สำหรับผู้สูงอายุหรือผู้ที่ต้องดูแลผู้สูงอายุนั้น การที่ท่านมีอายุมากขึ้นระบบร่างกายก็จะเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลาและโรคภัยก็จะตามาด้วยไม่ว่าจะเป็รโรคร้ายแรงหรือโรคที่สามารถรักษาให้ขาดหายได้ วันนี้เรามาดูวิธีการกินยาให้ปลอดภัยและลดการทำร้ายตับของเราด้วย

คมสัณห์ ฐานะโชติพันธุ์ เภสัชกรไทยและตัวแทนผู้ประกอบการบริษัทผลิตยาชื่อดัง เล่าให้ ฟังว่า “ผู้สูงวัย” หรือ “ผู้สูงอายุ” คนไทยมีการใช้ “ยา” ในกลุ่มยารักษา “โรคความดัน” และ “โรคเบาหวาน” มากที่สุด ซึ่งเภสัชกรคมสัณห์ มีคำแนะนำในการใช้ยาให้ถูกต้องและปลอดภัยมาบอกต่อ

1. ดูแลตัวเองให้ดี ก่อนใช้ยา

แม้ว่าผู้สูงวัย ช่วงอายุ 65 ปีขึ้นไป จะเสี่ยงต่อการเป็น “โรคความดัน” และ “โรคเบาหวาน” มากกว่าคนหนุ่มสาว แต่พบว่าในปัจจุบันคนวัยกลางคน ก็เริ่มเป็นโรคยอดฮิตเหล่านี้กันแล้ว”มีโอกาสที่คนไทยจะใช้ยาในกลุ่มยาความดัน ยาเบาหวาน มากขึ้นกว่าเดิม เพราะสมัยนี้อย่าว่าแต่ผู้สูงอายุเลย ในกลุ่มคนที่มีอายุ 40 กว่าปี ก็เริ่มป่วยเป็นโรคความดัน โรคเบาหวาน กันแล้ว คำแนะนำแรกในการดูแล “สุขภาพ” และการใช้ “ยา” ง่ายที่สุดคือ ป้องกันและดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีก่อน ก่อนที่จะใช้ยารักษา นี่คือง่ายๆ เลยครับ” 

2. กินยาตรงเวลา ตามแพทย์สั่ง

เภสัชกรคนเดิมแนะนำอีกว่า ถ้าในกลุ่ม “ยา” รักษาโรคที่คุณต้องกินต่อเนื่อง และมีใบนัดแพทย์ ก็ควรไปพบแพทย์ตามนัดอย่างเคร่งครัด เพื่อที่จะได้รับ “ยา” และกินได้อย่างต่อเนื่อง

“ถ้ากินยาไม่ครบตามแพทย์สั่ง มันจะส่งผลเสียต่างๆ ต่อร่างกาย ถ้าหมอนัดก็ต้องไปตามนัด ถ้าป่วยแล้วต้องรักษาโดยการทานยา ก็ต้องทานให้ตรงเวลา ทานให้ครบโดส แค่นั้นเอง การทานยาแล้วหยุด แล้วมาทานใหม่ มันสู้การทานยาแบบสม่ำเสมอไม่ได้นะครับ”

3. ซื้อยาเองได้ แต่ต้องมีเภสัชกร

ส่วนใครที่ไม่ได้ป่วยร้ายแรง สามารถซื้อยากินเองได้ ถ้าเรารู้ว่าเราต้องทานยาชนิดไหน และใช้อย่างไร ไม่ได้ปฏิเสธว่าไม่ควรซื้อยากินเอง แต่เมื่อไปซื้อยาตามร้านขายยาแล้ว ต้องให้เภสัชกรเป็นผู้จ่ายยา และควรทานยาให้สม่ำเสมอ

4. กินยาให้ครบโดส

โดยเฉพาะยาในกลุ่มยาฆ่าเชื้อ คนไทยบางคนยังกินยาฆ่าเชื้อแบบผิดๆ และการซื้อยาฆ่าเชื้อควรสอบถามเภสัชกร เพราะเภสัชกรจะช่วยให้คำแนะนำในการใช้ “ยา” ได้ครบโดส เพื่อที่จะไม่ดื้อยาในอนาคต แต่ถ้าคุณซื้อ “ยา” กินเอง หยุด “ยา” เอง แบบนี้ก็จะเสี่ยงต่อการดื้อยา หากป่วยอีก ก็ต้องใช้ “ยา” ที่มีฤทธิ์แรงขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดเมื่อดื้อยามากๆ เข้า ก็อาจจะไม่มียาตัวไหนรักษาอาการป่วยให้หายได้แล้ว และส่งผลเสียต่อ “สุขภาพ” ในอนาคตได้

5. เทรนด์ยามาแรง

ต่อไปในอนาคต เทรนด์ยาที่กำลังจะมาแน่ๆ คือ “ยา” ในกลุ่มยาชีวมวลวัตถุ (Biosimilars) ที่มีการผลิตโดยใช้ชีวมวลวัตถุ ไม่ใช้สารเคมี ซึ่งกำลังจะเข้ามามีบทบาทในการใช้แทนยาเคมี หรือใช้ร่วมกับยาเคมีในการรักษาโรคให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น

แต่ทั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นยาเคมี ยาชีววัตถุ ยาสมุนไพร หรืออาหารเสริม คนไทยก็ควรศึกษาให้ดี ปรึกษาแพทย์ เภสัชกร ก่อนใช้ “ยา” ทุกครั้ง

เอาเป็นว่า ใครที่สนใจเรื่อง “สุขภาพ” และการใช้ “ยา” ก็ลองทำตามคำแนะนำจากเภสัชกรข้างต้น ก็น่าจะช่วยให้คุณใช้ “ยา” ได้อย่างปลอดภัย

หรืออาจจะไปหาความรู้เพิ่มเติมกันได้ที่ CPhI South East Asia 2019 งานจัดแสดงเกี่ยวกับยา การผลิตยาแบบใหม่ และสุขภาพผู้สูงอายุ ที่จะถูกจัดขึ้นเป็นครั้งแรกในประเทศไทย ในวันที่ 12-14 มีนาคม 2562 เผื่อว่าจะได้รู้วิธีดูแล “สุขภาพ” มาปรับใช้กับตัวเองได้.

ภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ (hypoglycemia) พบได้บ่อยในผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ได้รับยาลดน้ำตาลในเลือด แต่การเกิดภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำขั้นรุนแรงซึ่งอาจเป็นอันตรายเฉียบพลันต่อชีวิตได้นั้น ส่วนใหญ่เกิดจากการได้รับอินซูลินในผู้ป่วยโรคเบาหวานแบบที่ 1 โดยเฉพาะผู้ป่วยเด็ก ซึ่งปัจจุบันยาที่ใช้รักษาคือยาฉีดกลูคากอนซึ่งไม่คงตัวในน้ำ จึงผลิตในรูปยาผงสำหรับละลายน้ำทันทีก่อนใช้ ทำให้ไม่สะดวกและมีความล่าช้าในการเตรียมยา อีกทั้งต้องการผู้มีความรู้เพียงพอในการเตรียมยา จึงไม่เหมาะในกรณีฉุกเฉิน เมื่อเร็ว ๆ นี้มียาใหม่ คือ dasiglucagon ที่ได้รับอนุมัติแล้วในบางประเทศ เพื่อใช้รักษาภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำขั้นรุนแรงในผู้ป่วยโรคเบาหวานที่มีอายุตั้งแต่ 6 ปีขึ้นไป ยาคงตัวในน้ำ ผลิตในรูปยาน้ำใสปริมาตร 0.6 มิลลิลิตร มีตัวยา 0.6 มิลลิกรัม (ในรูปเกลือโฮโดรคลอไรด์) ชนิดพร้อมสำหรับการใช้ฉีดครั้งเดียว (single-dose autoinjector และ single-dose prefilled syringe) โดยฉีดเข้าใต้ผิวหนังในขนาด 0.6 มิลลิกรัม เท่ากันทั้งในเด็กและผู้ใหญ่ (หากผู้ป่วยไม่ให้การตอบสนองหลังจาก 15 นาที อาจฉีดซ้ำได้ในขนาดเดิม) ภายหลังฉีดยาครั้งแรกแล้วให้รีบนำผู้ป่วยส่งต่อเพื่อเข้ารับการรักษาแบบฉุกเฉิน

Dasiglucagon เป็น analog ของ human glucagon ที่มีกรดอะมิโน 29 ตัว โดยมีกรดอะมิโนต่างจากกลูคากอนในร่างกาย 7 ตำแหน่ง ทำให้มีความคงตัวมากขึ้น ออกฤทธิ์กระตุ้นตัวรับกลูคากอน (ออกฤทธิ์เป็น glucagon agonist) ที่ตับ ทำให้เกิดการสลายไกลโคเจนเป็นกลูโคสได้ไม่ว่าจะอยู่ในภาวะที่มีระดับน้ำตาลในเลือดปกติหรือระดับต่ำ มีการศึกษาที่สนับสนุนประสิทธิภาพของ dasiglucagon จำนวน 3 การศึกษา เป็นการศึกษาแบบ randomized, double-blind, placebo-controlled, multicenter trial ระยะที่ 3 ในผู้ป่วยโรคเบาหวานแบบที่ 1 โดยเป็นการศึกษาในผู้ใหญ่ 2 การศึกษา (Trial A มีผู้ที่ได้รับยา 82 คนและได้รับยาหลอก 43 คน และ Trial B มีผู้ที่ได้รับยา 34 คนและได้รับยาหลอก 10 คน) และในเด็กอายุ 6-17 ปี จำนวน 1 การศึกษา (Trial C มีผู้ที่ได้รับยา 20 คนและได้รับยาหลอก 11 คน) ขนาดยา dasiglucagon คือ 0.6 มิลลิกรัม ฉีดเข้าใต้ผิวหนังครั้งเดียว ผู้ป่วยทั้งหมดได้รับการฉีดอินซูลินเข้าหลอดเลือดดำเพื่อให้เกิดภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำก่อนได้รับยาหรือยาหลอก ซึ่งระดับกลูโคสที่ต้องการในผู้ใหญ่คือ <60 มิลลิกรัม/เดซิลิตร ส่วนในเด็กคือ <80 มิลลิกรัม/เดซิลิตร ใน Trial A และ Trial C มีการให้ยาฉีดกลูคากอนเข้าใต้ผิวหนังขนาด 1 มิลลิกรัมเป็นตัวเปรียบเทียบ โดยมีจำนวนผู้ป่วยเท่ากับกลุ่มยาหลอก ประเมินผลด้วย primary efficacy endpoint (เปรียบเทียบเฉพาะ dasiglucagon กับยาหลอก) คือระยะเวลาที่ระดับกลูโคสในเลือดเพิ่มจากค่าก่อนได้รับยา ≥20 มิลลิกรัม/เดซิลิตร โดยไม่ได้รับการรักษาอื่นเพิ่มเติมในช่วง 45 นาที ผลการศึกษาพบว่าทั้งกลุ่มเด็กและผู้ใหญ่ dasiglucagon ทำให้ระดับกลูโคสในเลือดเพิ่มตามเกณฑ์เร็วกว่ายาหลอกอย่างมีนัยสำคัญ โดยมีค่ากลาง 10 นาที (พอ ๆ กับกลุ่มที่ได้รับยาฉีดกลูคากอน) เทียบกับ 30-40 นาทีในกลุ่มยาหลอก มีผู้ป่วย 99% ในกลุ่มผู้ใหญ่ที่ได้รับ dasiglucagon มีระดับกลูโคสเพิ่มถึงเกณฑ์ภายใน 15 นาที ส่วนผลไม่พึงประสงค์ของ dasiglucagon ที่พบ ≥2% ทั้งในเด็กและผู้ใหญ่ ได้แก่ คลื่นไส้ อาเจียน ปวดศีรษะ และเจ็บตรงบริเวณที่ฉีด นอกจากนี้ในผู้ใหญ่ยังพบอาการท้องเดิน

ตั้งแต่เราเกิดเราก็เกิดมาพร้อมกับโรคภัยหรือเชื้อไวรัสต่างๆที่เราต้องการได้รับการป้องกัน และหากเรามีโรคประจำตังหรือไม่สบายเราก็ต้องกินยาหรือฉีดยา คำว่า ยา มันอยู่กับเรามาตั่งแต่เกิดจริงๆ และยาเป็นอันตรายไหมหรือยาหากเราไม่สบายเราไม่กินได้ไหมวันนี้เราจะมาดูคำตอบกันว่ายานั้นสำคัญอย่างไร

ยาเป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งในการรักษาความเจ็บป่วย โดยทั้งการบำบัด บรรเทาอาการทุกข์ทรมาน เช่น อาการไข้ 
ปวด หรือคัน และโดยการกำจัดสาเหตุของโรค เช่น ฆ่าเชื้อแบคทีเรีย เชื้อรา เป็นต้น  แต่ทุกสิ่งในโลกย่อมมีทั้งคุณและ
โทษอยู่ในตัวเอง จึงต้องมีความระมัดระวังในการใช้ เพื่อให้ได้ประโยชน์สุงสุด และมีโทษน้อยสุด

หลักการใช้้ยา

 1. ใช้ยาให้ถูกกับโรค

        การใช้ยาให้ถูกกับโรค คือ ต้องพิจารณาดูว่าเราเป็นโรคอะไร แล้วจึงใช้ยาที่มีสรรพคุณในการรักษาโรคนั้นได้ เช่น 
เมื่อเป็นไข้ ก็ควรให้กินยาลดไข้ เมื่อมีอากรปวดท้อง ก็ต้องใช้ยาแก้ปวดท้อง

      2. ใช้ยาให้ถูกขนาด 
       
เมื่อแพทย์สั่งให้ใช้ยาในขนาดต่าง ๆ เราต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ไม่ใช้ยาเกินขนาดที่แพทย์สั่ง ถ้าใช้ยามากเกิน
ขนาดที่แพทย์สั่งอาจเกิดอันตรายต่อร่างกายได้ ถ้าใช้ยาน้อยเกินไปจะ  ไม่มีผลในการรักษา บางครั้งเราอาจรู้สึกลำบากใจ 
เพราะไม่เข้าใจขนาดยาที่แพทย์สั่งและจะหาของใช้ในบ้าน มาตวงยาได้อย่างไรบ้าง ขอเสนอแนะให้ถือเกณฑ์ต่าง ๆ ดังนี้

ก. ขนาดยา 1 ซี.ซี. หรือมิลลิลิตร เท่ากับ 15-20 หยด แล้วแต่หยดเล็ก หยดใหญ่ 
ข. ขนาดยา 1 ช้อนชา เท่ากับ 4-5 ซี.ซี.(ช้อนชาที่ใช้ตามบ้านในเมืองไทย=3 ซี.ซี.) 
ค.ขนาดยา1ช้อนโต๊ะเท่ากับ 15 ซี.ซี. หรือประมาณ 3 ช้อนชา(ช้อนโต๊ะไทยมีความจุประมาณ 10 ซี.ซี.) 
ง. ขนาดยา 1 ออนซ์ เท่ากับ 30 ซี.ซี. หรือ 2 ช้อนโต๊ะมาตรฐาน( 3 ช้อนโต๊ะไทย) 
จ. ขนาดยา 1 ลิตร เท่ากับ 1,000 ซี.ซี. หรือประมาณ 1 ขวดแม่โขงชนิดกลม

เมื่อเรารับประทานยาหรือฉีดยาเข้าไปในร่างกาย ตัวยาจะถูกดูดซึมเข้าไปในเลือด และกระจายไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกายเพื่อทำลายเชื้อโรค ซึ่งเชื้อโรคส่วนใหญ่จะอยู่ในเลือด เราจึงต้องรักษาความเข้มข้นของยาให้ได้ขนาดพอเหมาะที่จะทำลายเชื้อโรคได้ เพราะว่าเมื่อตัวยาถูกส่งไปยังตับ ตับถือว่ายาเป็นสิ่งแปลกปลอมร่างกายไม่ต้องการ ตับจะขับตัวยาออกจากร่างกายทำให้ ความเข้มข้นของยาลดลงเรื่อย ๆดังนั้นเราจึงต้องรับประทาน ยาตามที่แพทย์สั่งเช่น 1เม็ดทุก4 ชั่วโมง เพื่อรักษาระดับความเข้มข้นของยาไว้

3. ใช้ยาให้ถูกวิธี 
    
ก่อนใช้ยาทุกชนิดต้องอ่านฉลาก ดูวิธีการใช้ยาให้ละเอียดชัดเจน เพราะยามีหลายรูปแบบ มีวิธีการใช้แตกต่างกันไป 
เช่น  ยาบางชนิดใช้รับประทาน บางชนิดใช้ฉีด บางชนิดใช้ทาภายนอก บางชนิดใช้หยอดตา บางชนิดใช้เหน็บทาง
ทวารหนัก บางชนิดกำหนดให้เขย่าขวดก่อนรับประทาน ยาบางชนิด เมื่อรับประทานแล้วต้องดื่ม น้ำตามมาก ๆ เป็นต้น  

การหลั่งเร็วถือว่าเป็นปัญหาใหญ่สำหรับคู่นอนหรือคู่สามีภรรยาสะส่วนใหญ่เลยที่เดียว เพราะเพศสัมพันธ์ถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญของคู่ชีวิตบ้างคู่และอาจจะเป็นส่วนใหญ่เลยก็ว่าได้ หากการร่วมเพศไม่มีความสุขก็อาจจะทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งถึงคันแอบไปมีเล็กมีน้อยเลยก็ว่าได้วันนี้เราเลยอยากจะมาช่วยแนะนำ สำหรับหนุ่มๆที่หลั่งเร็วว่าจะมีวิธีใดที่ช่วยได้บ้าง

เมื่ออาการหลั่งเร็วเริ่มก่อให้เกิดปัญหาความสัมพันธ์และความมั่นใจในตนเอง ไม่ควรลังเลใจที่จะไปปรึกษาแพทย์ โดยเฉพาะแพทย์เฉพาะทางด้านระบบทางเดินปัสสาวะ ซึ่งแพทย์อาจให้ยารักษาตามอาการ เช่น ให้รับประทานยาต้านเศร้า หรือให้ใช้ยาชาทาอวัยวะเพศก่อนมีกิจกรรมทางเพศ รวมถึงอาจแนะนำวิธีการอื่น ๆ เช่น พูดคุยปรับความเข้าใจกับคู่ครองเพื่อหาทางออกที่ดีร่วมกัน เข้ารับการบำบัดหรือรับคำปรึกษาจากแพทย์และผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต รวมถึงอาจใช้เทคนิคทางเพศบางประการเพื่อช่วยบริหารขณะมีเพศสัมพันธ์และลดปัญหาหลั่งเร็ว ดังต่อไปนี้

• สำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง

นอกจากจะช่วยปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศและทำให้เกิดความสุขแล้ว การสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองของผู้ชายยังมีประโยชน์ต่อการร่วมเพศเช่นกัน เพราะหากผู้ชายไม่ได้ทำกิจกรรมทางเพศมานานกว่า 1 วัน จะทำให้หลั่งน้ำอสุจิได้เร็วกว่าที่ควร เพราะฉะนั้นผู้ชายควรสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองก่อนร่วมเพศประมาณ 1-2 ชั่วโมง และอาจทำในตอนเช้าแล้วจึงมีเพศสัมพันธ์ในตอนค่ำ หรือทำในตอนค่ำแล้วจึงมีเพศสัมพันธ์ในตอนเช้า

นอกจากนี้ การสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองยังช่วยฝึกฝนให้ผู้ชายควบคุมการหลั่งน้ำอสุจิได้ดีขึ้น ดังนั้น ผู้ที่มีปัญหาหลั่งเร็วควรสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง 3-5 วัน/สัปดาห์ โดยการใช้มือเปล่าสลับกับมือที่ชุ่มน้ำสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง เพื่อฝึกฝนให้ร่างกายรับรู้ความรู้สึกที่หลากหลาย และเมื่อรู้สึกใกล้ถึงจุดสุดยอดให้หยุดพักไปก่อนประมาณ 5 นาที จากนั้นจึงค่อยเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง โดยปฏิบัติเช่นนี้ซ้ำ ๆ 3-4 รอบก่อนจะหลั่งน้ำอสุจิในรอบสุดท้าย วิธีการนี้จะช่วยให้ผู้ชายเรียนรู้ขีดจำกัดของตัวเองและสามารถนำประสบการณ์ไปประยุกต์ใช้ในการมีเพศสัมพันธ์ โดยการหยุดพักเป็นระยะก่อนไปถึงจุดสุดยอดเพื่อแก้ปัญหาอาการหลั่งเร็ว

• หยุดพักก่อน แล้วเริ่มต้นใหม่

แทนที่จะร่วมเพศในทันที คู่รักอาจเริ่มต้นจากการเล้าโลมกันก่อนเพื่อคลายความเขินอายหรือความวิตกกังวล แต่ไม่ควรเล้าโลมนานเกินไป เพราะอาจทำให้เกิดอาการหลั่งเร็วได้ขณะมีเพศสัมพันธ์ ดังนั้น เมื่อรู้ตัวว่าใกล้ถึงจุดสุดยอดให้ชะลอความเร็วหรือพักไปก่อน โดยอาจหยุดนิ่ง ขยับองคชาติไปมาเป็นวงกลมเพื่อลดการปลุกเร้า หรือถอนอวัยวะเพศออกมาก่อนเพื่อหยุดแรงกระตุ้น เมื่อทั้งคู่รู้สึกผ่อนคลายอารมณ์ลง จึงค่อยเริ่มต้นปลุกเร้าอารมณ์ทางเพศใหม่ มีเพศสัมพันธ์ต่อไป และหลั่งอสุจิเมื่อถึงจุดที่ตนพอใจ

นอกจากนี้ ผู้หญิงอาจช่วยชะลอการหลั่งเร็วได้ด้วยการใช้นิ้วมือบีบเบา ๆ บริเวณหัวองคชาติ โดยบีบค้างไว้เมื่อผู้ชายรู้สึกเกือบถึงจุดสุดยอดจนกว่าความต้องการหลั่งน้ำอสุจิจะลดลง วิธีนี้อาจช่วยให้ร่างกายของผู้ชายเรียนรู้การควบคุมน้ำอสุจิไม่ให้หลั่งออกมาก่อนกำหนด แต่ไม่ควรทำหากผู้ชายรู้สึกเจ็บปวด ทั้งนี้ ทั้งคู่ควรตกลงกันก่อนว่าต้องการใช้เวลาในการมีเพศสัมพันธ์นานเท่าไรจึงจะหลั่งน้ำอสุจิจริง หากผู้ชายเผลอหลั่งน้ำอสุจิไปก่อน อาจรอจนกว่าองคชาติจะแข็งตัวใหม่แล้วค่อยร่วมเพศกันอีกครั้ง ซึ่งวิธีนี้จะช่วยให้มีเพศสัมพันธ์ได้ยาวนานขึ้น เพราะผู้ชายได้ปลดปล่อยความต้องการทางเพศบางส่วนไปแล้ว

• สวมถุงยาง ลดสัมผัส ลดอารมณ์

ด้านการใช้ตัวช่วย ถุงยางอนามัยกับสารหล่อลื่นเป็นตัวเลือกที่ดีและน่าสนใจไม่น้อย เพราะการใช้สารหล่อลื่นช่วยลดการเสียดสีขณะมีเพศสัมพันธ์ ส่วนการสวมถุงยางอนามัยโดยเฉพาะถุงยางแบบหนาจะช่วยลดความรู้สึกทางเพศที่ถูกกระตุ้นจากการร่วมเพศ จึงทำให้ผู้ชายควบคุมการหลั่งน้ำอสุจิได้ดีขึ้นและช่วยแก้ปัญหาการหลั่งเร็วได้

• ฝึกขมิบเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน

การบริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานซึ่งเป็นบริเวณที่ควบคุมการหลั่งน้ำอสุจิจะช่วยยืดระยะเวลาในการหลั่งน้ำอสุจิได้ โดยควรเริ่มจากการลองกลั้นปัสสาวะหรือกลั้นผายลมกลางคันดูก่อน แล้วจึงฝึกฝนตัวเองด้วยการเกร็งกล้ามเนื้อบริเวณดังกล่าวนาน 3 วินาที สลับกับการคลายกล้ามเนื้ออีก 3 วินาทีต่อเนื่องกัน 10 ครั้งจนครบ 3 ยกในแต่ละวัน โดยไม่ควรเกร็งกล้ามเนื้อหน้าท้อง ต้นขา หรือก้นร่วมด้วย และไม่ควรกลั้นหายใจขณะบริหารกล้ามเนื้อในท่านี้ ทั้งนี้ อาจเริ่มบริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกรานลักษณะนี้ในท่านอนก่อน แล้วค่อยลองเปลี่ยนมาบริหารในท่านั่งและท่ายืน เพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อซึ่งช่วยควบคุมการหลั่งน้ำอสุจิได้ดีขึ้น

• ก้าวผ่านปัญหาหลั่งเร็วด้วยความสัมพันธ์ที่ดี

นอกเหนือจากเทคนิควิธีการต่าง ๆ การสื่อสารกับคู่ชีวิตก็เป็นพื้นฐานของการมีความสัมพันธ์ที่ดี ผู้ที่มีปัญหาหลั่งเร็วควรพูดคุยกับคู่ของตนให้รับรู้สถานการณ์ และฝ่ายหญิงก็ไม่ควรกดดันฝ่ายชายด้วยการจับเวลา เพราะระยะเวลาของการมีเพศสัมพันธ์ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย ไม่ควรมีกำหนดการที่ตายตัว และความเครียดจากแรงกดดันมีแต่จะส่งผลให้ปัญหานี้แย่ลง การปรับความเข้าใจเรื่องการมีเพศสัมพันธ์จะทำให้ฝ่ายชายรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นซึ่งช่วยชะลอการหลั่งของน้ำอสุจิได้ อย่างไรก็ตาม หากพยายามปฏิบัติตามแนวทางต่าง ๆ แล้วยังอาการไม่ดีขึ้น หรือปัญหาหลั่งเร็วก่อให้เกิดผลกระทบต่อจิตใจและความสัมพันธ์เป็นอย่างมาก ควรไปปรึกษาแพทย์เพื่อรับคำแนะนำและรับการรักษาที่เหมาะสมต่อไป

ปรอท(mercury) เราคงจะเคยได้ยินชื่อสารนี้มามากพอสมควรเพราะเป็นสารที่อันตรายและต้องห้ามในประเทศ แต่ก็ยังมีการลัดลอบการผลิตโดยสารตัวนี้จะช่วยให้ผิวขาวขึ้นโดยภายในหนึ่งวันก็ขาวแล้ว แต่สารนี้สงผลร้ายแรงเป็นอย่างมากกับการใช้ไประยะยาวสารประกอบของปรอททำให้เกิดการแพ้ ผื่นแดง ผิวหน้าดำ เกิดฝ้าถาวร ผิวบางลง และเมื่อใช้ติดต่อกัน เป็นเวลานานจะทำให้เกิดพิษสะสมของสารปรอทในผิวหนัง และดูดซึมเข้าสู่กระแส โลหิต ทำให้ตับและไตอักเสบ เกิดโรคโลหิตจาง ทางเดินปัสสาวะอักเสบ อีกทั้งในสตรีมีครรภ์ปรอทจะดูดซึมเข้าสู่ร่างกาย และไปสู่ทารก ทำให้เด็กมีสมองพิการและปัญญาอ่อน

 จากการสุ่มตัวอย่างผลิตภัณฑ์ครีมหน้าขาว-หน้าใส เพื่อตรวจสอบคุณภาพจากหลายหน่วยงานพบว่า จำนวนถึงร้อยละ 20 ของผลิตภัณฑ์เหล่านี้ที่มีสารปรอทในปริมาณสูงปนอยู่ในระดับหลายพันถึงหลายหมื่นส่วนในล้านส่วน ปรอทถูกกำหนดเป็นสารห้ามใช้ ตามประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง กำหนดวัตถุที่ห้ามใช้เป็นส่วนผสม ใน การผลิตเครื่องสำอาง ลำดับที่ 221 ตามที่ปรากฏในราชกิจจานุเบกษา เล่ม125 ตอน พิเศษ 80 ง ลงวันที่ 12 พฤษภาคม 2551 โดยกำหนดชื่อสารห้ามใช้ คือ “ปรอท และสารประกอบของปรอท”